Երիտասարդ մարզիկի հաջողությունը Եվրոպայում․ ուժային եռամարտում Գրիգոր Ղահրամանյանը դարձավ բրոնզե մեդալակիր
Մալթայում անցկացված ուժային եռամարտի «Սեղմում հենարանից» վարժաձևում Հայաստանի ներկայացուցիչ Գրիգոր Ղահրամանյանը դարձավ բրոնզե մեդալակիր։ Մրցաշարից հետո amnews-ը զրուցեց բրոնզե մեդալակրի հետ՝ հասկանալու հաղթանակի գաղտնիքը, հանդիպած դժվարությունները և ապագա ծրագրերը։
Սպորտով սկսել եմ զբաղվել 2018 թվականից։ Մինչ այդ ֆուտբոլով էի հետաքրքրվում․ խաղում էի առաջնության հանդիպումներում, անգամ մի քանի անգամ Արցախից եկել էինք Հայաստան մասնակցելու խաղերի։ Սակայն որոշ խնդիրների պատճառով ֆուտբոլը դադարեցրի։ Հետո լրիվ պատահական սկսեցի զբաղվել ուժային եռամարտով։ Սկզբում ընկերներով բակերում ու դպրոցի մարզասրահում պտտաձողի վրա վարժություններ էինք անում։ Այդ մրցակցություններից հետո հասկացա, որ ուժեղացել եմ, և սպորտում խորանալու ցանկությունը ավելի մեծացավ։
Մարզիկը պատմում է, որ իրեն օգնել է իր մարզիչ Արկադիա Զաքարյանը՝ հասնելու այս նվաճումներին։ Հիշում է իր առաջին մրցաշարը։ 2019 թվականին Հայաստանում նա դարձավ սեղմում հենարանից վարժության արծաթե մեդալակիր՝ 2,5 կգ-ով զիջելով Եվրոպայի չեմպիոնին։ Գրիգորը հիշում է, որ իր ծառայության տարիներին Արցախում մարզվելու պայմանները շատ սահմանափակ էին։ Մարզիչն իր անձնական ավտոտնակը վերածել էր մարզասրահի, որտեղ մարզվում էին ինքն ու ընկերը։
2024 թվականի հունիսին մասնակցեցի Հայաստանի առաջնությանը, որտեղ կրկին նվաճեցի արծաթե մեդալ։ Այնուհետև նոյեմբերին՝ ևս մեկ արծաթ։ Ամենակարևորն այն էր, որ շարունակաբար կատարելագործվում էի։ Ի վերջո, 2025 թվականի ապրիլի 28-ին կայացավ Հայաստանի ուժային եռամարտի առաջնությունը, որտեղ դարձա հաղթող։ Հիմա էլ պատրաստվում եմ ռեկորդ սահմանել։ Ներկայումս ռեկորդը 530 կգ է։
Հայաստանի գործող չեմպիոնի համար Մալթայում հեշտ չէր։ Նա նույնսիկ մտածում էր, որ իր մեդալ նվաճելու հնարավորությունները փոքր են։ Սակայն մրցաշարը այլ ճակատագիր էր նախատեսել նրա համար:
Սա իմ առաջին միջազգային մրցաշարն էր, որտեղ մրցում էի արտասահմանցի մարզիկների հետ։ Միշտ հետաքրքիր էր հասկանալ՝ նրանք ինչպես են պարապում, ինչ մեթոդներ են կիրառում, և փորձում էի համեմատել իմ փորձը նրանց հետ։ Մեծ լարվածություն կար նաև այն պատճառով, որ հանդիսատեսը տարբեր երկրներից էր․ բոլորը սպասում էին քո ելույթին, և երբ լսվում է քո անունը, ամբողջ ուշադրությունը կենտրոնանում է քեզ վրա։ Նույնիսկ մրցաշարի կազմակերպիչներն ու օգնողները աջակցում էին ինձ՝ ասելով «let’s go»։ Դա յուրահատուկ զգացում էր․ նրանք հայ չէին, բայց այնպիսի ջերմությամբ էին քաջալերում, կարծես իմ ազգակիցները լինեին։ Դժվարություններից մեկն էլ այն էր, որ չեմ մասնակցել իմ հիմնական՝ 66 կգ քաշայինում, այլ ավելի ծանր՝ 74 կգ-ում։
Չնայած այդ դժվարություններին՝ նրան այս ճանապարհին օգնել են իր ընկերները, ընտանիքն ու մարզիչը։ Կարծում է, որ ապագայում Հայաստանի կրկնակի ռեկորդակիր կարող է դառնալ։ Գրիգորի երազանքն է մասնակցել Եվրոպայի և աշխարհի առաջնություններին՝ արծաթե և ոսկե մեդալ նվաճելու նպատակով։
Իննա Չոլոյան