Ինչպես դառնալ բժիշկ, երբ դու բլոգ ես վարում ու բազկամարտի աշխարհի չեմպիոնն ես․ Մարիամ Սարգսյանը կարծրատիպեր է կոտրում

Սովորել Երևանի պետական բժշկական համալսարանում, աշխատել մարզիչ, բլոգ վարել ու այդ ամենը՝ որպես բազկամարտի աշխարհի չեմպիոն։ Մարիամ Սարգսյանը օրեր առաջ Բուլղարիայի Ալբենա քաղաքում հաղթեց թուրք մրցակցին ու դարձավ աշխարհի չեմպիոն։ Սա նրա համար երրորդ փորձն էր՝ նվաճելու ոսկե մեդալը աշխարհի առաջնություններում։ Այս անգամ չեմպիոն դառնալու մի քանի խոստում ուներ Մարիամը․

Հաղթանակս ուզում էի նվիրել 44-օրյա պատերազմի հերոս Մխիթար Գալեյանին։ Հաղթանակի հասնելու ցանկությունս մեծ էր, հատկապես որ մրցակիցս թուրքն էր։ Չնայած որ դիմում էր խարդախության՝ ես կարողացա սուպերեզրափակչում առավելության հասնել տեխնիկայի ու արագության շնորհիվ։

Հեշտ չէ կին մարզիկի համար ուժային սպորտաձևում հանդես գալը։ Բայց Մարիամը կոտրում է կարծրատիպեր։ Այս հաղթանակն էլ նրան հեշտ չի տրվել, քանի որ շուրջ կես տարի ապաքինվել է ձախ ձեռքի վնասվածքից, ապա վիրահատության ենթարկվել, իսկ մարզումները սկսել է նախորդ ամսին։ Բացի դա էլ՝ գումարային խնդիր է ունեցել սկզբում, բայց վերջին պահին ֆեդերացիան ֆինանսավորել է։ 

Մարիամն ուսում է ստանում Երևանի պետական բժշկական համալսարանում։ Այնտեղ ստացած գիտելիքն ու սպորտում ունեցած փորձը օգնում է իրեն վարել սեփական բլոգը սոցիալական հարթակներում։ Անկեղծանում է, որ «ամեն ինչ հասցնում է անել»։

Ենթադրենք էս ինչ հատվածում իմ համար կարևոր է անել էս քայլը, կոնկրետ պատրաստվում եմ առաջնության։ Կարողանում եմ մյուս գործերս հետաձգել՝ լրացնելու ակնկալիքով։ Սիրում եմ ամեն ինչ պահել իմ ձեռքում։ Ամեն ինչ բաժանում եմ՝ ըստ ժամանակի, ցանկության, այդ պահին իմ նպատակի։ 

Շատ ծնողներ չեն ցանկանում, որ իրենց աղջիկը զբաղվի ուժային սպորտաձևերով։ Մարիամի ընտանիքը ևս դեմ է եղել

Տանեցիներն էլ են դեմ եղել են։ Հիմա այդպես չէ, ուղղակի սիրում եմ իմ սպորտը։ Անծանոթների անձնագանքի մասին ընդհանրապես չեմ էլ մտածում։ Այդ առիթով ես ընդհանրապես ոչ կոմպլեքսավորվում եմ, ոչ նեղվում եմ, այլ հակառակը։ Նախապես որոշել եմ դառնալ բժիշկ։ Դա եղել է իմ ցանկությունը, ինձ ոչ մեկը չի ստիպել։ Հայրիկիս անընդհատ խորհուրդ են տվել ինձ ձյուդոյի կամ սամբոյի տանել։ Ինձ շատ են մոտեցել, հարցրել այդ մասին։ Իմ մկանային կառուցվածքը միշտ էլ բավականին արտահայտված է եղել։ Ասեմ, որ սպորտն ու բժշկությունը իրարից հեռու չեն, իրար շատ մոտ են։ Երբ որ մարդ ճանաչում է իր օրգանիզմը, այսինքն` սովորում է բժշկություն, ինքը կարողանում է սպորտային առումով իր օրգանիզմը կառավարել։ Լիքը բաներ կան, որոնք սովորեցրել է բժշկությունը․ ինչպես սննդակարգ պահել, ինչպես քաշ գցել։ Նույնիսկ համալսարանում քննությունների ժամանակ լինում են հարցեր, որոնց պատասխանը սպորտը տալիս է։

Բլոգ վարելու ցանկություն Մարիամը չի ունեցել, պարզապես իր մարզումներն է ցուցադրել։

Հետևորդների մեծ մասը իրականում չի սիրում իմաստալից բաներ։ Ենթադրենք, իմ սպորտային վիդեոները ավելի շատ են հավանում, քան բժշկական վիդեոները։ Փորձում եմ անել այն, ինչ սիրում են իմ հետևորդները։ Իմ հետևորդները սիրում են տարօրինակ բաներ, այսինքն` երբ որ ես ցույց եմ տալիս իմ մկանային կառուցվածքը և այլն։ Հիմնականում արձագանքը լինում է հումորային, հատկապես տղաների կողմից։ Ավելի շատ հեյթերային բնույթի է լինում ինձ հասած արձագանքները, քան թե ոգևորող բնույթի, բայց ես դրանց շատ թեթև եմ նայում։ Բլոգերության մեջ ավելի շատ կարող եմ խորանալ։ Պատճառը ժամանակն է։ Բացի դա՝ ես չեմ կարողանում մյուս բլոգերների պես շատ խոսել, առօրյան շատ ցույց տալ։

Անկեղծանում է, որ իրեն ավելի շատ ճանաչում են որպես «տիկտոկի ուժեղ աղջիկ», բայց դա իրեն շատ է օգնել։

Երբ հանգստի եմ գնում, շատ երեխաներ ինձ ճանաչում են տիկտոկով, մեր բակի երեխաներն էլ են այդպես արդեն ճանաչում։ Բայց իմ գլխավոր նպատակը էս հարթակները զարգացնելու ինձ հայտնի դարձնելն է։ Նախ, ինձ համար եմ անում, հետո ՝ բազկամարտի հանրայնացման համար, որովհետև ինչպես տեսնում եմ մեր մեդիաներից, նրանք մոռանում են տեղադրել մարդկանց սպորտային հաջողությունները։ Այն, ինչ տարածվել է հարթակներում, որ հաջողության եմ հասել, դրանք տարածվել են իմ միջոցով։ Եթե ես չհանրայնացնեի, ոչ եմկը չէր իմանա, որ Հայաստանում կին բազկամարտիկ կա,

Մարիամը ինքն իրեն խոստացել է չհեռանալ բազկամարտից, քանի դեռ ուժերը չեն սպառվել։ Անգամ այդ ժամանակ նա չի հեռանա սպորտից։

Ցանկանում եմ իմ բազկամարտի թիմը ունենալ։ Կենտրոնացած եմ սպորտով ինձ առաջ տանել վրա, որովհետև համալսարանում դեռ 6 տարի պիտի սովորեմ։ Բժշկությունն էլ հաստատ չեմ թողնելու, որովհետև դա մայրիկիս ցանկությունն է։ Իսկ բլոգեր վարելը կդադարի մի օր, երբ ժամանակ չունենամ։